Της Αθηνάς Κοροβέση

Πηγαίνοντας πίσω το ρολόι της Ιστορίας, και αναπολώντας την οικτρά.

Αυτό συμβαίνει όταν ασπρόμαυρα καρέ, με τους σχεδόν ουτοπικούς πρωταγωνιστές τους για τη σήμερον εποχή, εμφανίζονται στην ζώσα συγκυρία, σαν ξένα. Σαν ξένα, διότι οι νεότερες γενιές δυστυχώς δεν έχουν τα βιώματα από τις πληθωρικές παρουσίες του παρελθόντος. Όπως συμβαίνει ειδικότερα, κοιτώντας την παρακάτω εικόνα.

Μάνος και Μελίνα. Μελίνα και Μάνος. Μαζί σε μία φωτογραφία. Βγαλμένη σαν από όνειρο. Διότι, γνωρίζοντας πόσο ηχηρή είναι η απουσία τους, άλλο τόσο φανταζόμαστε πόσο “ασύμβατοι” θα ήταν και οι δυο τους στη σημερινή Ελλάδα. Παράλληλα όμως, θα επιθυμούσαμε ανηλεώς να μας συντροφεύουν σήμερα χαρισματικές προσωπικότητες σαν την Μελίνα Μερκούρη και τον Μάνο Χατζηδάκι.

Που κατάφεραν το ακατόρθωτο. Να μπουν στο πάνθεο των “αθάνατων”, τους οποίους μνημονεύει η παγκόσμια Ιστορία, ακόμα και με το μικρό τους όνομα. Ιδίως στην περίπτωση της Μελίνας, λόγω και της σπανιότητας του ονόματός της. Πρωτίστως, λόγω της σπανιότητας του χαρισματικού χαρακτήρα της. Ήταν άλλωστε και από τις ελάχιστες εξαιρέσεις, όπου η πολιτική δεν την “διάβρωσε”. Αντιθέτως, ήταν η Μελίνα που προσέδωσε χρώμα στην πολιτική σκηνή του τόπου, με τα αδιαπραγμάτευτα πιστεύω της. Λέξεις σπάνιες πλέον. Όπως και η σπανιότητα των αριστουργημάτων του Χατζηδάκη.

Οι καιροί ωστόσο αλλάζουν, και  μερικές φορές “διαβρώνουν” ακόμα την μαγευτική πορεία της Ιστορίας μας. Λόγω των δυσκολιών που καθιστούν την καθημερινότητα ακόμα και μη βιώσιμη, για πλείστους λόγους. Το παρελθόν ωστόσο δηλώνει “παρόν”, για να υπενθυμίζει. Και για να εμφυσήσει την ανάγκη στο παρόν για συνεχή δημιουργικότητα, πόσο μάλλον αν είναι τόσο ένδοξο. Αν τιμήθηκε από την παρουσία προσώπων που δεν θα ξαναγεννηθούν.

Όπως οι δύο πρωταγωνιστές στο ασπρόμαυρο φόντο παραπάνω. Αν ζούσε η Μελίνα, θα γινόταν σήμερα 97 χρονών. Αν ζούσε ο Μάνος Χατζηδάκης, σε λίγες ημέρες, στις 23 Οκτωβρίου, θα γινόταν 92. Σαν από σύμπτωση, γεννήθηκαν τον ίδιο μήνα του χρόνου. Σαν από σύμπτωση πάλι, “έφυγαν” την ίδια χρονιά. Το 1994.

Αφήνοντας όμως μία πλούσια παρακαταθήκη. Με τη λέξη πλούσια να μοιάζει “λίγη” εν προκειμένω. Κάτι που μπορεί να διαπιστωθεί ευθύς αμέσως, μόνο και μόνο βλέποντας το παρακάτω βίντεο.

Και επανέρχονται στην αρχή του κειμένου, πηγαίνοντας πίσω το ρολόι της Ιστορίας, και αναπολώντας την. Αναπολώντας την οικτρά.

Πρώτη δημοσίευση: ysterografa.gr

18/10/2017