Της Αθηνάς Κοροβέση
Η προεκλογική εκστρατεία για την Καγκελαρία της Γερμανίας έχει μετεξελιχθεί σε πραγματικό εφιάλτη για τον άλλοτε Πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς.
Ο άνθρωπος, που θεωρητικά είχε τις προδιαγραφές να πάρει το τιμόνι της ηγέτιδας δύναμης της Ευρώπης (λόγω της εμπειρίας του στα ευρωπαϊκά όργανα, που συνοδευόταν από αστείρευτο χιούμορ και αμεσότητα), και που προσδοκούσε να παρεμποδίσει μία τέταρτη θητεία της Άνγκελα Μέρκελ, φαίνεται να έχει ήδη… παραιτηθεί της διεκδίκησης.
Το πρώτο και τελευταίο debate με την Άνγκελα Μέρκελ, έμοιαζε σαν… μια κάποια ευκαιρία, οι πολιτικοί αναλυτές ωστόσο δεν θεώρησαν ποτέ ότι θα μπορούσε να επηρεάσει καθοριστικά, και να αλλάξει τα δεδομένα.
Οι τρεις εβδομάδες που απομένουν επομένως, μέχρι την 24η Σεπτεμβρίου, δεν αποτελούν επαρκές χρονικό διάστημα για μία ανατροπή του προδιαγεγραμμένου, όπως όλα πλέον δείχνουν, εκλογικού αποτελέσματος.
Ο Μάρτιν Σουλτς κατάφερε όμως το ακατόρθωτο. Να μετατρέψει το ευνοϊκό για εκείνον και τους Σοσιαλδημοκράτες κλίμα, σε πραγματική καταστροφή. Αναδεικνύοντας τους Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ στον κατεξοχήν παίκτη της πολιτικής σκηνής του 21ου αιώνα στη Γερμανία. Και ταυτόχρονα, ανεβάζοντας τα ποσοστά τους, με ρυθμό συνεχώς αυξανόμενο όσο προχωρούσαμε προς τον μήνα των εκλογών.
Εκτός όμως αυτών, ο Σουλτς είναι πολύ πιθανό να καταφέρει να προσδώσει στην Μέρκελ την πολυπόθητη αυτοδυναμία, και να «εξαφανίσει» τον εαυτό του και το Κόμμα του από τον κυβερνητικό συνασπισμό CDU-SPD που ηγείται σήμερα της χώρας. Σαν δηλαδή μία «φούσκα» που ξεφούσκωσε, πριν καλά καλά προλάβει να εκτοξεύσει την όποια απειλή για την Μέρκελ.
Με την Καγκελάριο να συνεχίζει να αποπνέει αισθήματα εμπιστοσύνης στο λαό της, παρά την «παρωχημένη» θητεία της, που στις 22 Νοεμβρίου, όπως όλα δείχνουν, θα ολοκληρώσει μία πορεία 12 χρόνων. Το αξιοθαύμαστο στην περίπτωσή της μάλιστα, είναι ότι έχει κερδίσει τους ψηφοφόρους «νέας γενιάς», οι οποίοι δεν έχουν άλλα πολιτικά ακούσματα, εκτός της ιδίας. Μία πολιτική διάσταση, που θα μπορούσε κάλλιστα να μείνει αψυχολόγητη, εν μέσω ενός κλίματος πολιτικής αλλαγής που διαμορφώνεται παγκοσμίως.
Η Άνγκελα Μέρκελ αποτελεί όμως τη ζωντανή απόδειξη ενός «καθαρόαιμου» ηγέτη δημοκρατικού κράτους, που η ιστορία δεν τον «καταβρόχθισε». Αλλά αντιθέτως, ήταν εκείνη που καθόρισε τη σύγχρονη ιστορία της χώρας της, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης. Κατακτώντας κυρίαρχη θέση στα ιστορικά βιβλία, αλλά και πολύ άμεσα, στο βάθρο με τους μακροβιότερους Καγκελάριους της Γερμανίας.
Αν αναρωτηθεί κανείς βέβαια, αν το φαινόμενο Σουλτς συμβάλει αποκλειστικά στην επανεκλογή Μέρκελ, η απάντηση δεν είναι μονόχνοτη. Δεν αφορά δηλαδή μόνο στην ανυπαρξία ενός ρεαλιστικού αντιπάλου της, ο οποίος, με μία ανεξήγητη απάθεια επαναπαύθηκε σε σενάρια αέναης αισιοδοξίας για μία νικηφόρα για εκείνον έκβαση των γερμανικών εκλογών, χωρίς να προχωρήσει στην υλοποίηση μίας αντάξιας προεκλογικής στρατηγικής.
Αφορά κυρίως, στην ίδια την αντίπαλό του. Η οποία αναμένεται να επαληθεύσει τις δημοσκοπήσεις της χώρας της. Για να αναγάγει για άλλη μία τετραετία τη Γερμανία σε κυρίαρχη δύναμη. Τη χώρα, που στα μάτια της Μέρκελ, βρήκε την απόλυτη ηγέτιδα του αιώνα που ζούμε. Συνεχίζοντας με αυτόν τον τρόπο, το ιστορικό ηγετικό αφήγημα των προκατόχων της.
Γιατί το άστρο της Άνγκελα Μέρκελ θα συνεχίζει να λάμπει. Και να φωτίζει, παραδίδοντας μαθήματα πολιτικής ενορχήστρωσης.
Πρώτη δημοσίευση: ysterografa.gr
03/09/2017
