Συνέντευξη στην Αθηνά Κοροβέση

Είναι από τις περιπτώσεις που, ο άνθρωπος κάνει τη θέση… Ο Κώστας Ζαχαριάδης μπήκε με αυτοπεποίθηση και δυναμισμό στον δημόσιο βίο τα τελευταία χρόνια, ως διευθυντής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ στα χρόνια του κυβερνητισμού.

Εκ των πραγμάτων κλήθηκε πολλές φορές να ισορροπήσει ανάμεσα στην κυβερνητική γραμμή και τις κομματικές ανησυχίες, κατάφερε ωστόσο να… μην βραχεί, και προϊόντος του χρόνου να εξελιχθεί σε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα στελέχη της σημερινής κυβερνητικής παράταξης.

Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που δεν δίστασε να κολυμπήσει στην ανοικτή θάλασσα των social media, και να αντέξει τις φουρτούνες, υιοθετώντας έναν λόγο μετριοπαθή και ψύχραιμο, που προφανώς και σπανίζει στον σημερινό δημόσιο βίο.

Ο Κώστας Ζαχαριάδης μιλάει στην Αθηνά Κοροβέση για την πολιτική στην πράξη, την καθημερινότητα της διαχείρισης του δημόσιου λόγου, το μέλλον που έρχεται φουριόζο, και για… πολλά ακόμη, ως ένας νέος άνθρωπος 32 ετών, που δεν διστάζει να αφήσει τη ματιά του να ταξιδέψει στο αύριο.

Παρά το γεγονός άλλωστε ότι τυγχάνει απόφοιτος Βιολογίας, η άνεση χειρισμού της ελληνικής γλώσσας… ξεγελάει ως προς την αφετηρία των σπουδών του, μιας και θα περίμενε κανείς ότι έχει απέναντί του κάποιον απόφοιτο αντίστοιχου γνωστικού πεδίου.

Κώστας Ζαχαριάδης “εκ βαθέων”, λοιπόν…

 ***

Αθηνά Κοροβέση: Κύριε Ζαχαριάδη, πρωτίστως θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την παραχώρηση συνέντευξης στα Υστερόγραφα. Εκκινώντας, θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι γενικό, πριν περάσουμε στα ειδικότερα ερωτήματα. Πως αποτιμάτε μέχρι στιγμής τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στα δυόμιση χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία; Kαι δευτερευόντως, ποια είναι η γνώμη σας, ή και η στόχευσή σας αν θέλετε, για την από εδώ και πέρα πορεία της χώρας, μέχρι, θα πω εγώ, το τέλος της προγραμματισμένης τετραετίας.

Κώστας Ζαχαριάδης: Ο έως τώρα απολογισμός θα μπορούσε να κριθεί θετικός συνολικά, ωστόσο γνωρίζουμε ότι  υπάρχουν ζητήματα τα οποία θα επιθυμούσαμε να βελτιώσουμε. Δεν είμαστε στην κυβέρνηση για να «ευλογάμε τα γένια μας», αλλά για να λύνουμε προβλήματα. Υπάρχουν θετικά σημαντικά παραδείγματα, σε αυτά συγκαταλέγονται τα προγράμματα κοινωνικής αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης πολιτών που διαβιούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας σε όλη την Ελλάδα, τα προγράμματα προστασίαςτων κοινωνικά αδύναμων, θεσμοθετώντας πολιτικές που λειτουργούν ως  μαξιλάρι επιβίωσης εκεί που δεν υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια. Επίσης, ο εκσυγχρονισμός, με τη χρήση πλαστικού χρήματος ενός βασικού τομέα της οικονομίας και της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, τομέας ο οποίος αποτελεί μείζων ζήτημα για εμάς και στον οποίο σημειώνεται πρόοδος αλλά επιβάλλεται και βελτίωση. Από την άλλη, αναγκαστήκαμε να αυξήσουμε τη φορολογία στα λεγόμενα μεσαία στρώματα που έχουν συμπιεστεί υπερβολικά τα χρόνια της κρίσης, την αναγνωρίζουμε αυτή την αδικία και είναι στις πρώτες μας ιεραρχήσεις να την ανακουφίσουμε τώρα που η ελληνική οικονομία περνά σταδιακά σε ρυθμούς ανάπτυξης. Επιβάλλεται επίσης να δοθεί έμφαση στον τομέα των επενδύσεων, να παρθούν μέτρα συρρίκνωσης της γραφειοκρατίας και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ενδυνάμωσης της διαφάνειας και της αξιοκρατίας. Δεν θα είναι εύκολες οι συνθήκες τα επόμενα χρόνια, είναι όμως ουσιαστικά και ποιοτικά διαφορετική η αναμέτρηση με τα υπαρκτά χρονίζοντα προβλήματα και των δυσκολιών στη φάση της ανάκαμψης σε σχέση με την πτώση των προηγούμενων ετών.

 

Α.Κ.: Αν και πρόκειται ίσως για το τελευταίο που θα ήθελε να ακούσει στέλεχος κυβερνώντος κόμματος, ωστόσο δε θα μπορούσα να μην σας ρωτήσω. Ο λόγος για τις τελευταίες δημοσκοπήσεις που δεν δείχνουν και την ευνοϊκότερη εικόνα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Εντούτοις, τα ευρήματα δείχνουν ότι η πλειοψηφία του λαού δεν θα ήθελε να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές. Σε κάθε περίπτωση, τι είναι αυτό που πραγματικά επιθυμεί ο ΣΥΡΙΖΑ αναφορικά με τις εκλογές; Και αν η απάντηση είναι προφανής, ενυπάρχει στο κόμμα σας ο φόβος της ψήφου-οργής του λαού; Ως φαινόμενο που έχει δείξει σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο την επίδρασή του.

Κ.Ζ.: Η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ ως συμπολιτευόμενο κόμμα, εισπράττει δημοκοπικά τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Είναι λογικό και πολιτικά αναμενόμενο. Τι ρωτούν όμως οι δημοσκοπήσεις; Ρωτούν τι θα ψηφίζατε την επόμενη Κυριακή… Δεν ρώτησε κανείς τι θα ψηφίσετε το 2019, εάν το ΑΕΠ έχει ανακάμψει, εάν η ανεργία έχει μειωθεί,  εάν οι επενδύσεις θα έχουν αυξηθεί, εάν οι αλλαγές στο σύστημα υγείας θα έχουν αρχίσει να αλλάζουν την καθημερινότητα. Δεν ρωτά κανείς αν ο πρωθυπουργός που θα βγάλει την χώρα από τα μνημόνια και την επιτροπεία πρέπει να πάρει άλλη μια θητεία για να οργανώσει την μεταμνηομονιακή Ελλάδα. Η χώρα δεν κυβερνιέται με δημοσκοπήσεις, η χώρα προχωρά μπροστά με πολιτικές και μέσα σε ένα ακανθώδες πεδίο άσκησης πολιτικής αυτή η κυβέρνηση κάνει ότι καλύτερο μπορεί για να εξέλθει η χώρα από την ιστορική περιδίνηση. Αυτή είναι η εντολή που λάβαμε 22 μήνες πριν τον Σεπτέμβρη του 2015.

Εμάς οι πολίτες όταν μας κάνουν κριτική μας λένε κυρίως ότι είπαμε παραπάνω από όσα μπορούσαμε, ότι μπερδέψαμε «τα θέλω» με «τα μπορώ» μας. Δεν μας λέει κανείς ότι διαλύσαμε την χώρα με ένα φαύλο πελατειακό κράτος, με μια κρατικοδίαιτη, διαπλεκόμενη επιχειρηματικότητα και με ευνοιοκρατία στους κάθε λογής αεριτζήδες. Και να σας πω και κάτι με κάθε ειλικρίνεια, αναγνωρίζουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε στη διακυβέρνηση της χώρας τόσο γρήγορα λόγω της κρίσης αλλά η κρίση δεν είναι φυσικό φαινόμενο, κάποιοι την έφεραν και κάποιοι προσπάθησαν ακόμα και κατά την διάρκεια της να την εκμεταλλευτούν. Συνεπώς δεν φοβάμαι, έχω εμπιστοσύνη στις σχέσεις που σφυριλατήθηκαν μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και κοινωνίας στις πιο δύσκολες ώρες για την πατρίδα στο μεταπολιτευτικό  πολιτικό σκηνικό. Έχω εμπιστοσύνη στις δυνάμεις και τις δυνατότητες του εγχειρήματός μας να βγάλει σε πέρας την προσπάθεια. Έχω εμπιστοσύνη στο γεγονός ότι παρά το γεγονός ότι σαν λαός είμαστε συναισθηματικοί, έχουμε ιστορική μνήμη  και οι δυσκολίες του παρόντος δεν θα οδηγήσουν σε ωραιοποίηση του παρελθόντος και σε παραγραφή πολιτικών ευθυνών. Οι θύτες δεν μπορούν να γίνουν σωτήρες.

 

Α.Κ.: Σύμφωνα με το βιογραφικό σας, ήσασταν από νεαρή ηλικία πολιτικά ενεργός και συνειδητοποιημένος ως προς τα πολιτικά σας πιστεύω. Στο γεγονός αυτό συνεισέφερε κάποιο πολιτικό ιστορικό της οικογενείας σας; Και αν όχι, τι ήταν εκείνο που σας κέρδισε ως προς την ενασχόλησή σας με τα κοινά;

Κ.Ζ.: Από την οικογένεια μου είχα τα πρώτα πολιτικά ερεθίσματα. Ο ευρύτερος δημοκρατικός χώρος και η ανανεωτική αριστερά μπορεί να πει κανείς ότι χαρακτηρίζει ιστορικά την οικογένειά μας. Εντάχθηκα στην πολιτική ως φοιτητής και επέλεξα τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και την Νεολαία ΣΥΝ, γιατί εκεί βρήκα στην ιδεολογία και στα πρόσωπα αυτό που με εξέφραζε, δηλαδή τα κοινωνικά δικαιώματα, την οικολογία, τις ατομικές και κοινωνικές ελευθερίες, τις δημοκρατικές ευαισθησίες, τον αριστερό ευρωπαϊσμό, την δημοκρατική διευθέτηση της παγκοσμιοποίησης, την ισότητα των φύλων στην πράξη κι όχι στα λόγια, τον αντιρατσισμό, την κοινωνική αλληλεγγύη.

 

Α.Κ.: Απεναντίας, τι ήταν εκείνο που σας ώθησε στο να μην ασχοληθείτε περαιτέρω με το αντικείμενο της βιολογίας, το οποίο και έχετε σπουδάσει; Οφείλεται στον ίδιο τον χώρο της βιολογίας ή στην ίσως μεγαλύτερη αγάπη σας για την πολιτική; 

Κ.Ζ.: Δεν έχω εγκαταλείψει την βιολογία, απλά δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ όσο θα ήθελα μαζί της και ιδιαίτερα με τους τομείς του περιβάλλοντος, της δημόσιας υγείας, της κλιματικής αλλαγής και της αειφόρου βιώσιμης ανάπτυξης που είναι και οι μεταπτυχιακές μου σπουδές. Το δίλημμά δεν πρέπει να είναι ή βιολογία ή πολιτική αλλά η διαρκής πρόκληση για το πώς γίνεται και βιολογία και πολιτική.

 

Α.Κ.: Παίρνοντας ξανά αφορμή από την επιστήμη της βιολογίας, σκεφτήκατε ποτέ να εργαστείτε στο εξωτερικό; Δεδομένων των αδιαμφισβήτητα περισσότερων ευκαιριών που ενυπάρχουν στον συγκεκριμένο κλάδο σε χώρες της Ευρώπης, αλλά και στην Αμερική.

Κ.Ζ.: Σίγουρα στο εξωτερικό οι ευκαιρίες στο συγκεκριμένο κλάδο είναι περισσότερες. Δεν έχουμε ρίξει όσο βάρος πρέπει κατά τη γνώμη μου στην έρευνα και την καινοτομία όπως κάνουν οι περισσότερες αναπτυγμένες δυτικές χώρες. Είναι μια σημαντική πρόκληση της επόμενης περιόδου για την χώρα. Το σκέφτηκα αλλά δεν το επέλεξα, μέχρι στιγμής δεν το έχω μετανιώσει.

 

Α.Κ.: Kατ’ επέκταση, τι θα συμβουλεύατε τους νέους βιολόγους, αλλά και όλους τους λαμπρούς φοιτητές μας που σκέφτονται την εναλλακτική του εξωτερικού, στην εποχή της αυξανόμενης μετανάστευσης ανθρωπίνου δυναμικού; Θα ήθελα την απάντησή σας, τόσο ως επιστήμονας, αλλά και ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. 

Κ.Ζ.: Δεν είναι εύκολες οι συμβουλές. Κάθε περίπτωση κάθε ανθρώπου είναι διαφορετική. Υπάρχουν σε κάθε επιλογή υπέρ και κατά. Η εμπειρία, η γνώση, η επιστημονική εξειδίκευση, το εργασιακό περιβάλλον, η αμοιβή, η προοπτική, ο τρόπος ζωής είναι καθοριστικής αξίας για ένα νέο αλλά και για κάθε άνθρωπο, στο τέλος είναι προσωπική επιλογή. Καθήκον δικό μας, της πολιτικής, των πολιτικών είναι να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα εργασιακό πεδίο ώστε οι νέοι να μπορούν να εργαστούν στη χώρα, να έχουν ελπίδες για το μέλλον τους εδώ, να αναστρέψουμε το brain drain και να πάμε προς το brain gain. Να οικοδομήσουμε μια νέα οικονομία της γνώσης, της καινοτομίας, της έρευνας. Να πιστέψουμε ξανά στους  Έλληνες και τις Ελληνίδες επιστήμονες που μας κάνουν περήφανους σε όλο τον κόσμο.

 

Α.Κ.: Είναι γεγονός ότι ο κόσμος, σας έχει ευρέως γνωρίσει από τη θέση σας ως Διευθυντή της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ. Και όπως πολλοί δεν γνώριζαν την ιδιότητά σας ως βιολόγου, ίσως και να μην γνωρίζουν ότι ο Κώστας Ζαχαριάδης φέρει και την ιδιότητα του περιβαλλοντολόγου. Με μεταπτυχιακές σπουδές μάλιστα στο «Περιβάλλον και τη Δημόσια Υγεία» και στην «Αειφόρο Ανάπτυξη». Τι σημαίνει για εσάς η ύπαρξη, ή και η ανυπαρξία περιβαλλοντικής συνείδησης, στην εποχή όπου η κλιματική αλλαγή συζητείται περισσότερο από ποτέ σε κλίμακα υφηλίου; Ειδικότερα, οι Έλληνες διακατέχονται από αυτήν την συνείδηση;

Κ.Ζ.: Για να απαντήσω δημοκοπικά: «όχι» και «μάλλον όχι», τουλάχιστον προς το παρόν, έχουμε πολλά βήματα να κάνουμε ως κοινωνία. Η κλιματική αλλαγή επηρεάζει πλέον κάθε χώρα σε κάθε ήπειρο.  Η ανακύκλωση, η συμμετοχή σε οργανωμένες δράσεις, εν γένει η αλλαγή προσωπικής νοοτροπίας και συμπεριφοράς σε θέματα περιβάλλοντος αποτελούν στοιχεία της περιβαλλοντικής ευαισθησίας των πολιτών και η πολιτεία πρέπει να λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία και διασφάλιση του δικαιώματος στο περιβάλλον.

 

Α.Κ.: Στην αρθρογραφία σας αναφορικά με το κρίσιμο αυτό ζήτημα, έχετε παρομοιάσει την κλιματική αλλαγή σαν έναν «αγώνα για παγκόσμια δημοκρατία». Υπό το πρίσμα αυτό, και λόγω της ενασχόλησή σας με τις τελευταίες διεθνείς προεκτάσεις του εν λόγω προβλήματος, πως θα συνδέατε τη φράση σας αυτή με τη διακυβέρνηση Τραμπ; Αναφορικά πάντα με τη συζήτηση για το έλλειμμα δημοκρατίας που ανακύπτει στην περίπτωση της Αμερικής σήμερα.

Κ.Ζ.: Απευθυνόμενος στους ψηφοφόρους του ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, χαρακτήριζε την κλιματική αλλαγή ως «μια απάτη που επινοήθηκε από τους Κινέζους» για να καταστήσουν την αμερικανική βιομηχανία λιγότερο ανταγωνιστική.  Ωστόσο  η Διακυβερνητική Επιτροπή για το Κλίμα -που είναι το διεθνές επιστημονικό όργανο που μελετά και αξιολογεί την κλιματική αλλαγή- διευκρινίζει στην πιο πρόσφατη έκθεση της αφενός ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι βέβαιη και αφετέρου ότι οι ανθρωπογενείς εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου αποτελούν την βασική αιτία. Η κλιματική αλλαγή συμβαίνει ήδη. Τα έντονα καιρικά φαινόμενα, οι συχνές πλημμύρες και οι παρατεταμένοι καύσωνες δεν είναι παρά μόνον ορισμένα δείγματα.  Η τυχοδιωκτική πολιτική της νέας ηγεσίας των ΗΠΑ  στον τομέα του περιβάλλοντος εντάσσεται στο πλαίσιο μιας εν γένει συντηρητικής και «κλειστής» πολιτικής που επιδιώκει να αποξενώσει  τους πολίτες της χώρας από τις προκλήσεις, τα προβλήματα που δημιουργούνται και οφείλουν να αντιμετωπίσουν όλες οι δημοκρατικές κοινωνίες σε διεθνές επίπεδο.

 

Α.Κ.: Στέκομαι εκ νέου στην αρθρογραφία σας για τα περιβαλλοντικά ζητήματα. Και δεν θα μπορούσα να μην σας μεταφέρω την πολύ θετική εντύπωση που μου προκάλεσε ο όρος «κλιματική ειρήνη» που έχετε χρησιμοποιήσει, και τον οποίον δεν έχω συναντήσει αλλού. Συγκεκριμένα, έχετε μιλήσει για την «αναγκαιότητα κλιματικής ειρήνης». Λόγω της πολύ ενδιαφέρουσας αυτής διάστασης που προσδίδετε, θα μπορούσατε εν συντομία να μας αναλύσετε τον τρόπο με τον οποίο πιστεύετε ότι μπορεί να επιτευχθεί η «κλιματική ειρήνη»;

Κ.Ζ.: Η αλλαγή του κλίματος αποτελεί πραγματικότητα με τα αποτελέσματα της κλιματικής αλλαγής να είναι ιδιαίτερα εμφανή. Σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, η άνοδος του επιπέδου της θάλασσας, οι πλημμύρες, η ξηρασία αποτελούν απειλές για την ειρήνη και για την ασφάλεια. Στο πλαίσιο αυτό οι αναπτυγμένες χώρες θα πρέπει να τεθούν επικεφαλής της αντιμετώπισης του φαινομένου και οι αναπτυσσόμενες να αναλάβουν το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί ώστε να γίνουν συντονισμένες και σοβαρές προσπάθειες για να επιτευχθεί η «κλιματική ειρήνη». Μπορεί κανείς να υποτιμήσει το φαινόμενο των περιβαλλοντικών προσφύγων που διογκώνονται διαρκώς επειδή τα οικοσυστήματα που ζουν καταρρέουν από κλιματικές καταστροφές; Έχει αναλογιστεί κανείς πως θα είναι ο κόσμος μας το 2050 με 10 δισεκατομμύρια παγκόσμιο πληθυσμό και ένταση των ακραίων κλιματικών φαινόμενων;

 

Α.Κ.: Επιχειρώντας επιπλέον μία σύνδεση με τα προηγούμενα ερωτήματα, πως μπορεί να συμβάλλει η «κλιματική ειρήνη» στη διόρθωση του προαναφερόμενου «ελλείμματος δημοκρατίας»;

Κ.Ζ.: Η «κλιματική ειρήνη» σχετίζεται με την ασφάλεια των πολιτών και την βιωσιμότητα και ευρωστία των κρατών. Ένα φυσικό περιβάλλον ισορροπημένο, βιώσιμο αποτελεί μια υγιή βάση πάνω στην οποία αναπτύσσονται, ευημερούν και λειτουργούν ομαλά και δημοκρατικά  όλα τα κράτη και οι κοινωνίες χωρίς τους κινδύνους φυσικών κινδύνων και καταστροφών.

 

Α.Κ.: Mία ερώτηση περί μέλλοντος: Έχετε αποφασίσει την κάθοδό σας ως υποψηφίου σε επόμενες εκλογές στη Β΄ Αθηνών; HΤοπική Αυτοδιοίκηση θα σας ενδιέφερε επίσης; Και σας ρωτάω με αφορμή τα ευαίσθητα ζητήματα με τα οποία έχετε κατά καιρούς καταπιαστεί, που αρμόζουν σε ένα προφίλ πολιτικού που βρίσκεται στο πλευρό του πολίτη. Το προνόμιο του οποίου το έχουν τα αιρετά πρόσωπα της τοπικής αυτοδιοίκησης. 

Κ.Ζ.: Είμαι πάντα στην διάθεση των συλλογικών οργάνων και θα δώσω τη μάχη όπως συλλογικά θα αποφασίσουμε.

 

Α.Κ.: Και μία τελευταία ερώτηση περί κομματικού μέλλοντος: Πως βλέπετε να διαμορφώνεται το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, έπειτα και από την πρόσκληση του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα για μία «προοδευτική διακυβέρνηση μετά τα μνημόνια»; Μεσούσης όμως και της απόρριψης συνεργασίας από τη Φώφη Γεννηματά.

Κ.Ζ.: Όλο και περισσότεροι στην Ευρώπη συνειδητοποιούν ότι όταν η σοσιαλδημοκρατία πλησίασε και άρχισε να ενσωματώνεται σε λογικές και πολιτικές που εκπροσωπούσε η ευρωπαϊκή δεξιά και κυρίως το ευρωπαϊκό λαϊκό κόμμα, κατ’ αρχήν έχανε τα ιδεολογικά και πολιτικά της χαρακτηριστικά και στη συνέχεια θρυμματίζονταν και εκλογικά. Δείτε την καμπύλη επιδόσεων των κομμάτων αυτών την τελευταία εικοσαετία. Υπάρχει λοιπόν ορατή, σε μεγάλα τμήματα αυτού του χώρου, μια μετατόπιση που ο χρόνος θα δείξει αν είναι τακτικού ή στρατηγικού χαρακτήρα, σε νέες κατευθύνσεις. Όσο περνάει ο καιρός οι ευρωπαίοι σοσιαλιστές και η ευρωπαϊκή κεντροαριστερά συνειδητοποιεί ότι είναι αναγκαίος ένας νέος διάλογος με τις δυνάμεις της αριστεράς και της πολιτικής οικολογίας.

Το καλοκαίρι του 2016 ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε σε συζήτηση στη Βουλή και ψήφισε την απλή αναλογική ώστε και θεσμικά να επιταχυνθεί αυτός ο διάλογος και οι συναινέσεις μεταξύ των μικρότερων και μεγαλύτερων πόλων του πολιτικού συστήματος. Κάποιες από τις πολιτικές δυνάμεις που το είχαν στο πρόγραμμά τους (έτσι λένε), το καταψήφισαν γιατί προέβλεψαν εκλογές το φθινόπωρο του 2016. Έκαναν προφανώς λάθος εκτίμηση, αλλά αυτό δεν πρέπει να ματαιώσει τον διάλογο που πρέπει να γίνει. Οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις, με την αυτονομία στο ρόλο αλλά και την αυτονομία τους στον πολιτικό λόγο, πρέπει να ρίξουν γέφυρες επικοινωνίας, όχι κατ΄ ανάγκη για να συμφωνήσουν σε κυβερνητικές λύσεις και σχήματα, αλλά για να διαμορφώσουν τουλάχιστον τις απαραίτητες πολιτικές και κοινωνικές συναινέσεις για να ανταπεξέλθει η χώρα μέσα στη κρίση. Στόχος είναι να οριοθετηθεί και το πεδίο των συγκλίσεων αλλά και το πεδίο των πολιτικών συγκρούσεων. Η ψηλάφηση πραγματικών πεδίων συμφωνίας και σύγκρουσης θα δώσει νέο περιεχόμενο και στην πολιτική συζήτηση αλλά και στη διαχείριση των πολιτικών θεμάτων. Θα κάνει καλό στην χώρα, καλό στη δημοκρατία, καλό στο πολιτικό σύστημα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ποτέ την λογική της «χρήσιμης ψήφου» που επικαλέστηκε ο κ. Σημίτης στις εκλογές του 2000 για να πιέσει τον μικρό τότε ΣΥΝ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ποτέ την λογική των θυρίδων bonus 40 και 50 εδρών για να κυβερνηθεί η χώρα με μεγαλύτερη σταθερότητα, τόση σταθερότητα που μερικά χρόνια αργότερα χρεοκόπησε υπό το βάρος των παθογενειών και της εξαλλοσύνης που το πολιτικό σύστημα εξέθρεψε και ανέχτηκε για δεκαετίες. Ο διάλογος και η δημοκρατία είναι δύναμη για το πολιτικό σύστημα.

 

Α.Κ.: Σας ευχαριστώ θερμά.

Πρώτη δημοσίευση: ysterografa.gr

14/07/2017