Της Αθηνάς Κοροβέση
Η Χίλαρι Κλίντον επιλέγει πλέον να κάνει guest δημόσιες εμφανίσεις, μετά και την ήττα της στις προεδρικές εκλογές, που συνήθως αφορούν τιμητικές διαλέξεις με αφορμή κάποια βράβευση.
Έτσι και η τελευταία της εμφάνιση την Παρασκευή 31 Μαρτίου, που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Georgetown, έναν χώρο πολύ οικείο για την ίδια, καθώς συνεργάζεται με το Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου για τις Γυναίκες, την Ειρήνη και την Ασφάλεια (Georgetown Institute for Women, Peace and Security) στο πλαίσιο του Προγράμματος Υποτροφιών που παρέχει και φέρει την επωνυμία της (Hillary Rodham Clinton Fellowship Program).
Ο λόγος της τιμητικής της παρουσίας αυτήν τη φορά ήταν η βράβευση των Κολομβιανών Ηγετών για τη Συμφωνία Ειρήνης, όπου στην κατάμεστη αίθουσα Gaston, έδωσε βραβεία σε τέσσερις Κολομβιανούς που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ιστορική ειρηνευτική συμφωνία του 2016, με την οποία έληξε μία σύγκρουση που μετρούσε πάνω από πέντε δεκαετίες στη χώρα τους.
H πρώην Πρώτη Κυρία, πρώην Υπουργός Εξωτερικών και πρώην Υποψήφια του Δημοκρατικού Κόμματος, βρήκε την ευκαιρία να επανέλθει στην αμερικανική πολιτική σκηνή, έπειτα από μήνες παρατεταμένης σιγής (με ελάχιστα διαλείμματα), αφήνοντας τα δρώμενα να δρομολογούνται από τον Πρόεδρο Τραμπ, στο βαθμό που όλοι γνωρίζουμε. Ώστε, κατά συνέπεια, ο λόγος της να έχει περισσότερη ισχύ και βαρύτητα. Χωρίς όμως όλα αυτά να αποσκοπούν στην εκ νέου διεκδίκηση της εξουσίας, αλλά απεναντίας στη διατήρηση των οπαδών του Δημοκρατικού κόμματος, που ανασυγκροτείται και ψάχνει τον επόμενο “διάδοχο” του χρίσματος. Ούτως ή άλλως, όπως φάνηκε και από ένα “διάλειμμα” της παρατεταμένης της σιγής, επ’ αφορμής της Ημέρας της Γυναίκας, ένα μήνα σχεδόν πριν, σε μία επίσης βράβευση, η ίδια προέτρεψε τη νέα γενιά γυναικών πολιτικών να διεκδικήσουν θέσεις εξουσίας, παροτρύνοντας τους πάντες για την ανάγκη υποστήριξής τους.
Η Χίλαρι επομένως, γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν διαθέτει τα απαραίτητα εχέγγυα που θα της εξασφαλίσουν την ανώτερη κυβερνητική θέση, παρόλο που κατά την επίσκεψή της στο Πανεπιστήμιο Georgetown υπήρξε πλήθος επευφημιών προς την ίδια. Το ζήτημα εξάλλου δεν είναι αυτό, μιας και αυτό το κεφάλαιο αυτό έχει κλείσει για την ίδια. Το κεφάλαιο όμως που δυνητικά θα μπορούσε να ανοίξει για εκείνη τώρα, είναι μία έμμεση άσκηση πολιτικής από τα “παρασκήνια” αυτήν τη φορά. Όπου όπως φαίνεται, ο λόγος της περνάει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό. Δεδομένου ότι το κοινό που την ακούει δεν συνδυάζει την εκάστοτε ομιλία της με κάποια προεκλογική καμπάνια, αλλά με το γεγονός ότι η ίδια νοιάζεται πραγματικά για το μέλλον της χώρας της, για τη νέα γενιά και για τις συνθήκες που επικρατούν σε μία χώρα όπου κρατείται “δέσμια” των επιλογών του ανεπανάληπτου Ντόναλντ Τραμπ.
Η κριτική της από την αίθουσα Gaston, εστιάσθηκε στο σχέδιο προϋπολογισμού της κυβέρνησης Τραμπ, και για να περιγράψει την περιρρέουσα κατάσταση χρησιμοποίησε την έκφραση ότι “Θα πρέπει να σημάνει συναγερμό σε όλους μας”, αποκαλώντας το ως “μέγα λάθος”. Και το επιχείρημά της; Η αυτονόητη σκέψη που θα έπρεπε να προβληματίσει τους πάντες. Η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών με παράλληλη περικοπή δαπανών από άλλους τομείς, όπως την υγεία, την ανάπτυξη και τη διπλωματία. Οι οποίες, όπως τόνισε, θα αποτελέσουν πλήγμα για τις γυναίκες και τα παιδιά, έχοντας και η ίδια μία ευαισθησία σε αυτά τα ζητήματα.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τον προϋπολογισμό, οι αμυντικές δαπάνες αυξάνονται κατά 54 δισεκατομμύρια δολάρια, ποσό που θα χρηματοδοτηθεί από αντίστοιχες περικοπές έκτακτων δαπανών σε μη-αμυντικούς τομείς, συμπεριελαμβανομένου προς το Υπουργείο Οικισμού και Αστικής Ανάπτυξης κατά 13%, την Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος κατά 31% και από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ κατά 28%. Ένας προϋπολογισμός που θεωρείται ότι δύσκολα θα επιτύχει τη λήψη έγκρισης από το Κογκρέσο, δεδομένου ότι τόσο οι Δημοκρατικοί όσο και Ρεπουμπλικάνοι έχουν ήδη απορρίψει πτυχές της πρότασης.
Η Χίλαρι, επιπροσθέτως της έντονης κριτικής προς το σχέδιο προϋπολογισμού, ανέφερε στην ομιλία της ότι η προώθηση των δικαιωμάτων και της πλήρους συμμετοχής των γυναικών και των κοριτσιών είναι η μεγάλη εκκρεμότητα του 21ου αιώνα, επανερχόμενη στα προβλήματα που φαίνεται ότι την απασχολούν περισσότερο σε αυτό το στάδιο της ζωής της. Και γιατί όχι άλλωστε; Πρωτίστως, με αυτόν τον τρόπο θα βρίσκεται για όσο εκείνη επιλέξει “μέσα στα πράγματα”, ως ειδήμων πλέον, έχοντας βιώσει μία ήττα και μιλώντας βάσει εμπειρίας. Δεύτερον, φαίνεται ότι υπάρχουν κοινές ευαισθησίες για αυτά τα ζητήματα με την κόρη της Τσέλσι. Μητέρα και κόρη ναι μεν έχουν τις δικές τους αυτόνομες πορείες, αλλά αδιαμφισβήτητα υπάρχει ένα πλαίσιο συνεργασίας, που μπορεί να οδηγήσει την καθεμία τους σε περισσότερο ακαδημαϊκούς δρόμους (την Τσέλσι ίσως και σε πολιτικούς), αλλά και στην καθεαυτό ενασχόληση με τα Ιδρύματα που έχουν ιδρύσει οικογενειακώς, γεγονός που θα συμβάλει στην αύξηση του κύρους τους. Τρίτον όμως, η Χίλαρι, με αυτές τις ενέργειές της, ως “Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως” θα έλεγε κανείς, φαίνεται πως είναι από τις ελάχιστες φωνές (και ως γυναίκα κερδίζει παραπάνω), που αγωνίζονται για μία ηχηρή παλιννόστηση του Δημοκρατικού ακροατηρίου, εθελοντικά αυτήν τη φορά. Κερδίζοντας έτσι παραπάνω πόντους σε προσωπικό επίπεδο.
Και στην πραγματικότητα, αυτή η ευαίσθητη πλευρά της πάει πολύ περισσότερο από την “αυταρχική” Χίλαρι του παρελθόντος. Και αυτήν τη φορά, είναι εκείνη που διαμορφώνει, προσδίδοντας το ξεχωριστό προσωπικό της στίγμα, τη δική της (πολιτική ή μη) ατζέντα.
Η Χίλαρι Κλίντον μαζί με την βραβευμένη Κολομβιανή δημοσιογράφο και συνήγορο θυμάτων σεξουαλικής βίας Jineth Bedoya, στο Πανεπιστήμιο Georgetown στην Ουάσιγκτον. (Πηγή: REUTERS/Kevin Lamarque)
Πρώτη δημοσίευση: ysterografa.gr
02/04/2017
