Συνέντευξη στην Αθηνά Κοροβέση
Dream makers και όχι decision makers…
Άνθρωποι που δημιουργούν όνειρα και όχι που απλά λαμβάνουν αποφάσεις…
Αυτή ήταν μία από τις συμβουλές που έδωσε η Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ στην 18χρονη Μαρία Κοκάλα, μαθήτρια της Γ’ τάξης του Γενικού Λυκείου Κορινού Πιερίας, της παραθαλάσσιας κωμόπολης του Δήμου Κατερίνης στην οποία μεταβαίνει καθημερινά από το μικρό χωριό της. Στο κορίτσι, με τα μαύρα, εκφραστικά και γεμάτα ανυπομονησία για το μέλλον, μάτια, που έλαβε την πρώτη μαθητική υποτροφία ύψους 20.000 ευρώ από το Σωματείο Επιχειρηματικότητας Νέων (ΣΕΝ) / Junior Achievement Greece και ξεχώρισε σε Ελλάδα και Ευρώπη για την πολυδιάστατη προσωπικότητά του.
Κεφάλαιο 1ο: Έτος… 2015
Το «μαγικό» ταξίδι της μικρής Μαρίας, της πρωτότοκης κόρης μιας πενταμελούς οικογένειας από την Σφενδάμη Πιερίας, ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2015. Όταν μέσω του σχολείου της (μαθήτρια τότε του μικρού Γυμνασίου Αλωνίων Πιερίας) συμμετείχε στο πρόγραμμα «Μαθητική Εικονική Επιχείρηση» του ΣΕΝ/JA Greece, φτιάχνοντας την εικονική επιχείρηση «Smileybin» μαζί με την ομάδα της, με προϊόν παραγωγής τους «έξυπνους» (ή και χαμογελαστούς – όπως προδίδει και η αγγλική ονομασία) κάδους. Το προϊόν κέρδισε τις εντυπώσεις σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, με την ομάδα να κατακτά το Βραβείο Καινοτομίας από την MetLife. Παράλληλα με την ομαδική διάκριση, η Μαρία Κοκάλα έλαβε και μία ατομική διάκριση: το Πανευρωπαϊκό Βραβείο Ηγετικής Προσωπικότητας ανάμεσα σε 425.000 συνυποψηφίους της. ΤοΤο Βραβε δόθηκε από το Junior Achievement Europe σε εννέα παιδιά από όλη την Ευρώπη και με χορηγό την Axa.
Κεφάλαιο 2ο: Έτος… 2016
Το βραβείο αποτέλεσε τη θρυαλλίδα του προσωπικού της ταξιδιού, όπως θα πει και η ίδια. Το 2016 η Axa της απήθυνε πρόσκληση, μαζί με τους υπόλοιπους νικητές του βραβείου, να μεταβούν στην Ζυρίχη της Ελβετίας, για να εργαστούν σε πραγματικές συνθήκες εργασίας, ώστε να κατασκευάσουν το προϊόν του επιχειρηματικού σχεδίου τους.
Κεφάλαιο 3ο: Έτος… 2017
Οι εμπειρίες ζωής για την μικρή Μαρία δεν τελείωσαν εκεί. Την επόμενη χρονιά, αποφάσισε να λάβει μέρος στον διαγωνισμό του Σωματείου, σε συνεργασία με την NN Hellas, που άκουγε στο όνομα «Job Shadow». Η Μαρία Κοκάλα επιλέχθηκε μετά τη συμμετοχή της και έγινε η «σκιά» (όπως μαρτυρεί και η ονομασία του διαγωνισμού) της Γενικής Διευθύντριας της συνεργαζόμενης εταιρείας. Μέσω αυτής της διαδικασίας, η μικρή μαθήτρια συνεργάστηκε με την εταιρεία, συμμετείχε στις συσκέψεις, και έμαθε τη σημασία των σωστών επιχειρηματικών βημάτων και αποφάσεων για την ορθή λειτουργία μιας εταιρείας τέτοιου βεληνεκούς.
Κεφάλαιο 4ο: Έτος… 2018
Η συνέχεια του ταξιδιού όμως, έμελλε να γίνει περισσότερο συναρπαστική, επιφυλάσσοντας μία έκπληξη για τη Μαρία. Ένα όνειρο ή εμπειρία ζωής (ούτε η ίδια μπορεί να διαλέξει μεταξύ των δύο χαρακτηρισμών). Πώς άλλωστε, όταν το 2018 ήταν η χρονιά της! Το ΣΕΝ/JA Greece, το ελληνικό παρακλάδι του μεγαλύτερου μαθητικού οργανισμού παγκοσμίως, αποφάσισε να της χορηγήσει την πρώτη μαθητική υποτροφία, ως επιβράβευση των κόπων της ταλαντούχας μαθήτριας. Μία υποτροφία ύψους 20.000 ευρώ , στο πλαίσιο του προγράμματος «Εικονική Επιχείρηση»- που από φέτος τελεί υπό την Αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Προκόπη Παυλόπουλου– η οποία δόθηκε σε ειδική εκδήλωση που διοργανώθηκε από το Σωματείο την 1η Οκτωβρίου 2018.
Εκτός της λήψης της υποτροφίας, η Μαρία είχε την ευκαιρία να συναντήσει δια ζώσης τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, συνοδευόμενη από την ηγεσία του Σωματείου (βλ. εδώ σχετικό ρεπορτάζ) και να έχει μαζί του έναν εποικοδομητικό διάλογο, ο οποίος, όπως έχει πει και η ίδια, της άλλαξε την άποψή της για τους πολιτικούς.
Κεφάλαιο 5ο: Έτος… 2019
Πατώντας γερά στα πόδια της, η Μαρία προετοιμαζόταν (χωρίς να το γνωρίζει) για τα επόμενα βήματα της πορείας της. Η 7η Ιανουαρίου 2019 θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη της. Είναι η μέρα που βρέθηκε να συνομιλεί με την πρώτη γυναίκα Πρύτανη των Πανεπιστημίων του Παρισιού, την κυρία Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ. Μία εμπειρία ζωής που λειτουργεί ως την απόλυτη παρακαταθήκη σοφίας για την νεαρή κοπέλα, που, παρά τα 18 της χρόνια, κάθισε απέναντι στην 93χρονη κυρία Αρβελέρ, για να πάρει συνέντευξη από την μεγάλη Ελληνίδα.
Η ανεπανάληπτη στιγμή της συνεύρεσης των δύο γυναικών, ήταν ακριβώς αυτό που ονειρευόταν ο Κάρολος Μαρκουΐζος, διοργανωτής του ετήσιου συνέδριο του ΜDRT (Μillion Dollar Round Table) που έλαβε χώρα την 1η Φεβρουαρίου σε κεντρικό ξενοδοχείο της πρωτεύουσας. Όντας θαυμαστής της Μαρίας Κοκάλα, ο κ. Μαρκουΐζος την προσκάλεσε στο συνέδριο ως κεντρική ομιλήτρια, για να παρουσιάσει στο κοινό τα επιτεύγματά της και να παραδειγματίσει με την αξιοπρεπή στάση της, ενώπιον εκατοντάδων στελεχών εταιριών και οργανισμών από την Ελλάδα, την Κύπρο και το εξωτερικό.
Η ομιλία της Μαρίας ήταν καθηλωτική. Με λόγο ενήλικης γυναίκας, με ωριμότητα και σοβαρότητα που σπανίζει, δύο μέρες πριν συμπληρώσει τα 18 της χρόνια, μαγνήτισε τους παρευρισκόμενους που δεν «χόρταιναν» να την ακούν.
Και σε αυτό το σημείο, επανερχόμαστε στην ιδιαίτερη συνεύρεση που λέγαμε παραπάνω. Η μαγνητοσκοπημένη από τις 7/1ου συνομιλία της Μαρίας με την Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, ήταν η έκπληξη που επεφύλαξαν οι διοργανωτές στο κοινό. Το βίντεο παρουσιάστηκε σε μέρη, με το κοινό να χειροκροτά την Μαρία και την συνομιλία να προκαλεί ρίγη συγκίνησης και να γράφει ιστορία.
Η συγκίνηση κορυφώθηκε όταν ο Κάρολος Μαρκουΐζος κάλεσε και τους γονείς και τις δύο μικρότερες αδελφές της Μαρίας στη σκηνή. Το κοινό, σε μία κατάμεστη αίθουσα, σηκώθηκε όρθιο και τους αποθέωσε με παρατεταμένο χειροκρότημα και με δάκρυα στα μάτια.
Στο πλευρό τους, τα στελέχη του ΣΕΝ/JA Greece, ο Γενικός Διευθυντής, Αργύρης Τζικόπουλος, και η Δημοσιογράφος και Υπεύθυνη Επικοινωνίας Οργανισμού, Μαρία Γιαννέτου, οι οποίοι προλόγισαν την μαθήτρια στο συνέδριο. Η μικρή μαθήτρια δεν τους ξέχασε, και απευθυνόμενη προς εκείνους, τόνισε «Δε θα ήμουν εδώ σήμερα, εάν δεν υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι». Το ίδιο και η μητέρας της, Άννα Μαυρίδου: «Ευχαριστώ πολύ το ΣΕΝ/JA Greece για όσα έκαναν για το παιδί μου».
Το Politis Online βρέθηκε στις εργασίες του συνεδρίου και πήρε συνέντευξη από την 18χρονη μαθήτρια, αμέσως μετά την ομιλία της. Η Μαρία Κοκάλα απάντησε στις ερωτήσεις μας, σε μία συζήτηση που καμία πλευρά δεν ήθελε να τελειώσει.
Ευστροφία, ελπίδα, ανυπομονησία, αισιοδοξία. Όλα αυτά χαρακτηρίζουν τις απαντήσεις της μικρής Μαρίας που ταξίδεψε από χιλιόμετρα μακριά για να μεταβεί στην Αθήνα και να πραγματοποιήσει την ομιλία της. Μία ευχάριστη «ταλαιπωρία», όπως θα μας αναφέρει στη συνέντευξη, που της δίνει δύναμη για το μέλλον.
Όλα αυτά όμως είναι μόνο η αρχή. Με την ομιλία της να αποτελεί ένα ορόσημο, μόλις δύο μέρες πριν γίνει μία ενήλικη πολίτης. Και αυτό έχει τη σημασία του, καθότι η Μαρία μας μίλησε για το σύστημα εκπαίδευσης στη χώρα μας, για τις προτάσεις της, αλλά και για την πολιτική. Με τη συζήτηση να δημιουργεί «δεσμούς» μεταξύ αυτών των δύο εννοιών και τη μαθήτρια να μας εξηγεί πώς οραματίζεται αυτή τη σύνδεση.
Η Μαρία Κοκάλα προετοιμάζεται φέτος για τις Πανελλήνιες εξετάσεις και μέσα από το Σωματείο βρήκε τον τομέα με τον οποίο θέλει να ασχοληθεί για το υπόλοιπο της ζωής της. Εμείς θα της ευχηθούμε καλή επιτυχία και να συνεχίζει να δημιουργεί όνειρα, όπως την προέτρεψε και η Μεγάλη Ελληνίδα. Χρόνια πολλά Μαρία Κοκάλα!
Ακολουθεί το Α΄ Μέρος της συνέντευξης με την ταλαντούχα μαθήτρια, στο οποίο η Μαρία Κοκάλα κάνει μία αναδρομή στα επιτεύγματά της, μας μιλάει για τις δυσκολίες του επιχειρείν όπως τις είδε στην πράξη, για τις συμβουλές που θα έδινε στους μικρότερους μαθητές, για τα μελλοντικά της σχέδια και για την οικογένειά της.
Θερμές ευχαριστίες στο Σωματείο Επιχειρηματικότητας Νέων, και ιδιαιτέρως στον Αργύρη Τζικόπουλο και την Μαρία Γιαννέτου για την πολύτιμη βοήθειά τους για την πραγματοποίηση της συνέντευξης.
Το Σωματείο Επιχειρηματικότητας Νέων παρουσιάζει κάθε Τρίτη βράδυ στην εκπομπή Χ2 με τον Γιάννη Πολίτη (23:30-01:30) στο Action 24 και από μία μαθητική επιχείρηση, κατά την τρίτη ενότητα της εκπομπής που έχει αγκαλιάσει τους μαθητές. (βλ. σχετικά ρεπορτάζ εδώ).
Αθηνά Κοροβέση: Μαρία, ξεκινώντας αυτή τη συνέντευξη, θέλω να μου πεις πού βρισκόμαστε σήμερα και για ποιο λόγο;
Μαρία Κοκάλα: Bρισκόμαστε στο ξενοδοχείο Divani Caravel, όπου διεξήχθη το Συνέδριο ΜDRT Day – Athens 2019, στο οποίο ήμουν κεντρική ομιλήτρια. Ήταν μία καταπληκτική εμπειρία και θα ήθελα να δώσω συγχαρητήρια στον κ. Μαρκουΐζο για την διοργάνωσή του και τον ευχαριστώ που κάλεσε εμένα προσωπικά. Άλλη μία αξέχαστη εμπειρία λοιπόν.
A.K.: Θέλω να πάμε πίσω στο χρόνο, πριν ακόμα λάβεις την υποτροφία το φθινόπωρο του 2018, και να μου πεις πώς ξεκίνησε η συνεργασία με το Σωματείο Επιχειρηματικότητας Νέων, πώς ενεπλάκη το ΣΕΝ/JA Greece σε ένα μικρό χωριό στην Πιερία, και πώς βρέθηκες εσύ εδώ μετά από όλα αυτά.
Μ.Κ.: Όλα ξεκίνησαν όταν ήμουν Γ’ Γυμνασίου -τώρα είμαι Γ’ Λυκείου- όταν δύο καθηγήτριές μας μας πρότειναν να συμμετέχουμε στο πρόγραμμα «Μαθητική Εικονική Επιχείρηση». Στην αρχή ήμασταν λίγο επιφυλακτικοί, γιατί δε γνωρίζαμε το πρόγραμμα και δεν ξέραμε σε τι επρόκειτο να εμπλακούμε. Παρόλα αυτά δεν χρειάστηκε παραπάνω από μήνας, δηλαδή μέχρι να εξοικειωθούμε με τους όρους, να μάθουμε κάποια πράγματα για να αγαπήσουμε το πρόγραμμα. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε, όσον αφορά τα χρήματα, την ηθική υποστήριξη που δεν είχαμε σε όλη την προσπάθειά μας, καταφέραμε να διακριθούμε πανελληνίως και πανευρωπαϊκά. Αν και για εμένα οι διακρίσεις είναι δευτερεύουσες σε σχέση με τις καταπληκτικές εμπειρίες που έλαβα. Συμμετείχαμε στο πρόγραμμα, κατασκευάσαμε την πρωτότυπη εκδοχή του κάδου, την παρουσιάσαμε στην εμπορική έκθεση Θεσσαλονίκης και πήγαμε πάρα πολύ καλά. Το προϊόν κέρδισε τις εντυπώσεις από την πρώτη στιγμή, πριν από οποιαδήποτε διάκριση, ενώ πολύ μεγάλη θετική ανταπόκριση είχαμε και από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Φυσικά το γεγονός ότι ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, κ. Μπουτάρης, ανταποκρίθηκε στο να αγοράσει τους κάδους, πήγε δηλαδή ένα βήμα παραπέρα αυτό που εμείς οραματιζόμασταν.
A.K.: Οι κάδοι που δημιουργήσατε βρίσκονται δηλαδή στους δρόμους της Θεσσαλονίκης;
Μ.Κ.: Οι κάδοι θεωρητικά θα βρίσκονταν στην πόλη εάν δεν υπήρχε το πρόβλημα με το νομικό πλαίσιο το οποίο δεν μας επέτρεψε να συνεχίσουμε, αλλά υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να γινόταν. Αν ήμασταν σε άλλη χώρα, θα πω, οι κάδοι θα μπορούσαν να βρίσκονται στους δρόμους μιας πόλης. Παρόλα αυτά δεν πειράζει. Οι εμπειρίες ήταν καταπληκτικές. Το αντίστοιχο ευρωπαϊκό πρόγραμμα ήταν και αυτό μία εξαιρετική εμπειρία, τελείως διαφορική, ωστόσο, από το ελληνικό πρόγραμμα. Μόνο που ήρθαμε σε επαφή με παιδιά από άλλες χώρες, μόνο και μόνο που κάναμε φίλους -και το εννοώ αυτό- είναι πολύ σημαντικό. Εγώ αυτή τη στιγμή ξέρω ότι έχω έναν άνθρωπο στην Γαλλία, έναν φίλο που έκανα μέσω του προγράμματος, με τον οποίο μπορώ να συνομιλήσω (μέσω emails κλπ). Θυμάμαι είχαμε κάνει και μία ομαδική συνομιλία όλα τα παιδιά του προγράμματος και συνομιλούσαμε για αρκετό καιρό. Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα. Δεν είναι μόνο το επιχειρείν. Αποκτάς αυτογνωσία, αρχίζεις να γνωρίζεις τον εαυτό σου και να μαθαίνεις σε τι είσαι καλός και σε τι όχι. Μόνο και μόνο που εγώ κατάλαβα τι θέλω να κάνω στη ζωή μου είναι σημαντικό. Αλλού προοριζόμουν, αλλά το πρόγραμμα ήρθε και άλλαξε τη ζωή μου σε πολλούς τομείς. Ήρθε την κατάλληλη στιγμή να μου πει ότι δεν είσαι για Ιατρική που ήθελες, είσαι για κάτι άλλο. Θα μπορούσα εγώ να τελειώσω την Ιατρική και να μην ήταν αυτό για το οποίο ήμουν προορισμένη να κάνω. Είναι τόσα τα οφέλη, που πραγματικά, εάν ένα πράγμα θέλω να μείνει στον καθένα, είναι να προωθηθεί πάρα πολύ το πρόγραμμα. Όλα τα σχολεία πρέπει να συμμετέχουν. Ό,τι έλαβα εγώ το εύχομαι σε κάθε παιδί, ανεξαρτήτως διάκρισης. Οι διακρίσεις έρχονται μετά. Μόνο που μπαίνεις στη διαδικασία να σχεδιάσεις κάτι δικό σου, να μάθεις καινούρια πράγματα, να γνωρίσεις τις κλήσεις και τα ταλέντα σου, νομίζω φτάνει.
Αυτό που εγώ θα ήθελα να συμβουλεύσω ένα παιδί είναι, πάνω από όλα, να φροντίσει να γαλουχηθεί ο χαρακτήρας του
A.K.: Τώρα που ετοιμάζεσαι για τις Πανελλήνιες εξετάσεις και έχεις την εμπειρία της συμμετοχής στο πρόγραμμα του ΣΕΝ, τί θα ήθελες να συμβουλεύσεις ένα μικρότερο παιδί που δεν έχει τη δυνατότητα να ενταχθεί στο πρόγραμμα του ΣΕΝ -γιατί για διάφορους λόγους το σχολείο του δεν μπορεί να εμπλακεί στο πρόγραμμα- ώστε να βρει τα πατήματα που εσύ βρήκες μέσω του Σωματείου;
Μ.Κ.: Το να του πω «δες σε τι είσαι καλός» είναι μία κουβέντα απλή αλλά με τεράστια σημασία – είναι δύσκολο. Δεν γνωρίζεις σε αυτήν την ηλικία σε τι είσαι καλός και τι θέλεις. Όχι όλοι φυσικά αλλά ισχύσει για τα περισσότερα παιδιά, γιατί δεν μπορείς να είσαι καλός μονάχα σε ένα πράγμα. ή μπορεί να θέλεις παραπάνω από ένα πράγμα. Αυτό που εγώ θα ήθελα να συμβουλεύσω ένα παιδί είναι, πάνω από όλα, να φροντίσει να γαλουχηθεί ο χαρακτήρας του. Η μόρφωση έρχεται μετά. Αυτό που είπε και η κ. Αρβελέρ, ότι η παιδεία ξεκινάει από το σπίτι, αλλά δεν ξεκινάει μόνο από το σπίτι. Ξεκινάει και από τους φίλους, από την εκκλησία για μένα (είναι και αυτός ένας πολύ σημαντικός παράγοντας), ξεκινάει από όλο το περιβάλλον. Επίσης, όσο μπορεί να απομακρυνθεί από φθοροποιούς συνήθειες – και αυτό δύσκολο στην εφηβική ηλικία. Και να βρει κάτι που να τον ευχαριστεί. Εγώ πάντως δεν έχω βρει ένα αντίστοιχο πρόγραμμα με αυτό της Εικονικής επιχείρησης.
A.K.: Η μικρή κοινωνία στο χωριό σου (που παρεπιπτόντως πόσους κατοίκους έχει) πώς σε αγκάλιασε; Ποια ήταν η αντιμετώπιση των άλλων παιδιών, γενικά της μικρής αυτής κοινότητας, που είδε τη Μαρία να προοδεύει, να βραβεύεται στην Αθήνα με βραβείο που δεν είχε υπάρξει μέχρι στιγμής, αλλά και στην Ευρώπη, και να γίνεται «διάσημη»;
Μ.Κ.: Όταν γυρίσαμε από την Ελβετία, τον Ιούλιο του 2016, πήγα στο χωριό και άρχισε τότε να μαθεύεται σιγά σιγά. Το χωριό μου αποτελείται από περίπου 1000 κατοίκους. Θυμάμαι, πέρα από τα συγχαρητήρια που άκουγα στο δρόμο -γιατί απλά περπατούσα και μου έλεγαν συγχαρητήρια-, πέρα από τους ανθρώπους που μίλαγα και είχαν συγκινηθεί, νομίζω αυτό που έμεινε είναι ένα περιστατικό σε έναν γάμο. Όπου μου είπε μία γυναίκα «ένιωσα σαν να κέρδισε η Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες, τόση περηφάνια». Και λέω, αν κατάφερα εγώ να κάνω τον τόπο μου περήφανο, έχω ολοκληρώσει τον στόχο μου. Με αγκάλιασε αυτός ο τόπος, άνθρωποι από όλο το χωριό. Τί να πω πραγματικά! Είναι μικρή κοινωνία και γνωριζόμαστε όλοι, και αυτό με βοήθησε πολύ, γιατί κατάλαβα τι είχαμε πετύχει. Άργησα να το συνειδητοποιήσω. Καθετί που γίνεται εγώ το συνειδητοποιώ εφόσον περάσει κάποιος χρόνος, για να το χωνέψω, να το επεξεργαστώ, γιατί την ώρα που συμβαίνει τα πράγματα είναι πολύ νωπά και δεν καταλαβαίνω ακριβώς τη σημασία. Γι΄αυτό και όταν επέστρεψα, δεν κατάλαβα τι είχαμε κάνει, ή τι είχα κάνει εγώ. Αλλά ο κόσμος δεν σταμάτησε ποτέ να με στηρίζει. Και οι φίλοι μου, και οι καθηγητές μου και οι συμμαθητές μου. Όλοι.
A.K.: Τα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας πώς προxώρησαν;
Μ.Κ.: Εάν εξαιρέσουμε εμένα, δε νομίζω ότι κάποιος άλλος θα ήθελε να ασχοληθεί με την επιχειρηματικότητα, και αυτό θα ήθελα να το τονίσω. Ότι λάβαμε εξίσου τα ίδια ερεθίσματα, αλλά το ότι εγώ θέλω να ασχοληθώ, δε σημαίνει ότι λαμβάνεις τα εφόδια μόνο αν θέλεις να ασχοληθείς με τον χώρο. Τα λαμβάνεις όπως και να έχει. Αλλά όλοι μάθαμε σε τί είμαστε καλοί. Και αυτό βοήθησε τον καθέναν μας να προσανατολιστεί επαγγελματικά. Έχουμε πολλές σχολές, ψυχολογία, ιατρική , πληροφορική κλπ. Αλλά για επιχειρήσεις είμαι η μόνη.
A.K.: Τώρα από εδώ και πέρα, ο πρώτος στόχος είναι το διάβασμα για τις Πανελλήνιες. Πώς βλέπεις να διαμορφώνεται ο χρόνος σου; Η ενασχόλησή σου με το Σωματείο σου αφαίρεσε χρόνο από το διάβασμά σου; Αξίζει να αναφερθούμε και σε αυτήν την παράμετρο.
Μ.Κ.: Σίγουρα, γιατί πολλοί άνθρωποι μπορούν να θεωρούν ότι οι ομιλίες, οι συνεντεύξεις, το ότι ταξιδεύω στην Αθήνα με αποσπά από τον στόχο μου. Το αντίθετο. Με κινητοποιεί ακόμα περισσότερο. Γιατί το να χάσω μία μέρα από το διάβασμά μου, αυτό το κάνουν πολλοί μαθητές για διάφορους λόγους, εγώ τουλάχιστον αξιοποιώ αυτόν τον χρόνο. Όταν έρχεσαι σε επαφή με κάτι που αγαπάς, αυτό σε γεμίζει με περισσότερη δύναμη, πράγμα που χρειάζεσαι στην Γ’ Λυκείου. Δεν είναι αγώνας δρόμου, είναι Μαραθώνιος, και αν τα δώσεις όλα στην αρχή, το ΄χεις χάσει το παιχνίδι. Γεμίζουν οι μπαταρίες σου, αναζωογονείσαι και παίρνεις δύναμη να συνεχίσεις τον αγώνα σου. Εξάλλου τί έμεινε; Tέσσερις-πέντε μήνες. Οπότε θα τα δώσω όλα και ας ελπίσουμε για το καλύτερο.
A.K.: Με τέτοια εφόδια που έχεις αποκτήσει στην ηλικία των 18 χρονών, πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου, ανεξαρτήτως Πανελληνίων, σε δέκα χρόνια; Πολλοί είναι εκείνοι που στα 27-28 ακόμη ψάχνουν τα πατήματά τους. Είσαι ένα παιδί που κάνει τον οποιονδήποτε να πει ότι σε δέκα χρόνια θα έχεις μεγαλουργήσει.
Μ.Κ.: Σε δέκα χρόνια… Σίγουρα θα ασχολούμαι με κάποιες μεταπτυχιακές σπουδές – είναι από τους κυριότερους στόχους μου, ανεξάρτητα από τις Πανελλήνιες πάντα. Γιατί πιστεύω ότι πρέπει να είσαι την κατάλληλη ώρα, την κατάλληλη στιγμή, γιατί οι ευκαιρίες είναι ένα τρένο, και αν χάσεις το τρένο, δεν θα σε περιμένει. Γι΄αυτό θεωρώ ότι, ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει. Πιστεύω πραγματικά σε αυτό το πράγμα. Δεν θεωρώ ότι με τις Πανελλήνιες μπορεί κάποιος να αποτύχει ή να επιτύχει. Γιατί για μένα δεν αποτελεί σύστημα που μπορεί να αναδείξει τα ταλέντα και τα μυαλά των παιδιών. Οπότε, δεν μπορούμε να μιλάμε για αποτυχία και επιτυχία. Όμως πιστεύω ότι σε δέκα χρόνια, αν τα πράγματα δεν είναι καλύτερα στην Ελλάδα, θα βρίσκομαι στο εξωτερικό. Μακάρι να είναι καλύτερα τα πράγματα, γιατί μ΄αρέσει πάρα πολύ η Ελλάδα – το έχω ξαναπεί. Αλλά επειδή δε ξέρω, δε θέλω να είμαι ούτε απαισιόδοξη αλλά ούτε και υπερβολικά αισιόδοξη. Θέλω να είμαι ρεαλίστρια και ξέρω ότι από τη μια στιγμή στην άλλη τα πράγματα δεν θα αλλάξουν. Κι επειδή η γενιά μου πληρώνει τις επιλογές των άλλων, λανθασμένες επιλογές δικές μας θα επιβαρύνουν και τις επόμενες γενιές, κάτι στο οποίο δε θέλω να συμβάλλω. Αλλά ούτε και η φυγή είναι η εύκολη λύση, οπότε, θα δω πώς θα με βγάλει ο χρόνος.
Καθώς καθόμασταν στο συνέδριο, η αδερφή μου μου είπε «θέλω να γίνω σαν κι εσένα όταν μεγαλώσω». Νιώθεις ότι εμπνέεις τους δικούς σου ανθρώπους, τους κάνεις περήφανους.
A.K.: Όπως είδαμε και στην εκδήλωση, έδωσες μεγάλη έμφαση στην οικογένειά σου. Ήρθε εδώ μαζί σου, ανέβηκαν όλοι στο βήμα και όλος ο κόσμος σας χειροκρότησε. Προφανώς υπάρχει μεγάλη στήριξη. Αλλά θέλω να μου την περιγράψεις και να μου πει,ς αν δεν ήταν η οικογένειά σου, θα μπορούσες να τα πετύχεις όλα αυτά;
Μ.Κ.: Ένα από τα βασικότερα πράγματα που ακούω συνήθως, είναι για τον χαρακτήρα μου. Για τις γνώσεις που έχω οφείλομαι αποκλειστικά εγώ. Αλλά ο χαρακτήρας μου ήταν κάτι στο οποίο δεν είχα πλήρη έλεγχο, γιατί μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον, που μου παρείχε αυτές τις αξίες και αυτήν την παιδεία, και έγινα αυτό που είμαι. Δε λέω ότι είναι το τέλειο, δε λέω ότι είναι το χείριστο, αλλά είμαι αυτό που είμαι. Για οτιδήποτε έχω κάνει, εάν δεν είχα την οικογένειά μου δίπλα μου, δεν θα μπορούσα να ανταπεξέλθω. Διότι η μαμά μου ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πίστευε στο προϊόν μας. Από την πρώτη στιγμή που της είπα για το προϊόν μου είπε «θα πας καλά, θα πάει καλά η ομάδα». Θυμάμαι νωρίτερα η αδερφή μου, καθώς καθόμασταν στο συνέδριο, μου είπε «θέλω να γίνω σαν κι εσένα όταν μεγαλώσω». Νιώθεις ότι εμπνέεις τους δικούς σου ανθρώπους, τους κάνεις περήφανους. Γιατί δεν πέρασαν και λίγα για να μου παρέχουν τις κατάλληλες γνώσεις. Γιατί όταν ζεις σε ένα χωριό, η βασική μόρφωση είναι αγώνας. Δηλαδή εγώ για να πάω στο καράτε ή για να πάρω μαθήματα πιάνου -γιατί έκανα πολλά πράγματα- όλα αυτά απαιτούσαν η μαμά μου και ο μπαμπάς μου να με μετακινούν, τα έξοδα φυσικά, οπότε χωρίς αυτούς, δεν θα είχα τίποτα.
Αυτό που εύχομαι στα αδέρφια μου είναι να βρουν κάτι που να τους ευχαριστεί. Αυτό που μου έλεγε ο μπαμπάς μου, ότι δεν έχει σημασία τι κάνεις, αλλά αυτό που κάνεις να το κάνεις καλά
A.K.: Τα μικρότερα αδέρφια σου, που θα ήθελα να μου πεις τις ηλικίες τους και τί τάξη πηγαίνουν, τί τα συμβουλεύεις; Moυ είπες πριν αυτή τη σημαντική φράση, ότι η αδερφή σου θέλει να γίνει σαν εσένα, πώς θα ήθελες να τα δεις λοιπόν να εξελίσσονται;
Μ.Κ.: Είναι 14 και 11 ετών. Τρίτη Γυμνασίου και Έκτη Δημοτικού. Είμαστε και οι τρεις πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες, δεν έχουμε ίδια ενδιαφέροντα. Το μόνο που τους εύχομαι είναι να βρουν κάτι που να τους ευχαριστεί. Αυτό που μου έλεγε ο μπαμπάς μου, δεν έχει σημασία τί κάνεις, αλλά αυτό που κάνεις -είτε είναι αστροφυσική, είτε είναι οτιδήποτε άλλο- καμία δουλειά δεν είναι ντροπή, αρκεί να την κάνεις καλά. Αν την κάνεις καλά, θα επιτύχεις. Γι΄αυτό μπορεί να μην ασχοληθούν με τον τομέα των επιχειρήσεων, αλλά μπορεί να ασχοληθούν με κάτι άλλο. Αρκεί να τους αρέσει. Αυτό τους εύχομαι. Να βρουν αυτό το κάτι που θέλουν να κάνουν για το υπόλοιπο της ζωής τους. Και υγεία πάνω από όλα εννοείται.
Η συνέχεια της συζήτησης με την Μαρία Κοκάλα θα δημοσιευτεί στο Β’ Μέρος της Συνέντευξης στο Politis Online.
Στο Β΄ Μέρος, η βραβευμένη μαθήτρια μας μιλάει για την συνάντησή της με την Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, για την τεχνολογία ως εργαλείο του επιχειρείν, για το εκπαιδευτικό σύστημα στη χώρα μας αλλά και για την πολιτική, καταγράφοντας τις δικές της προτάσεις. Τέλος, μας μιλάει για τις εκλογές, μεταφέροντάς μας ένα αίτημα σε σχέση με την πληροφόρηση μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος, που εντυπωσιάζει, ενώ ταυτόχρονα προβληματίζει. Μείνετε συντονισμένοι στο Politis Online.
Πρώτη δημοσίευση: Politis Online
06/02/2019
