Της Αθηνάς Κοροβέση

 

Παρά τις, κατά το παρελθόν, επιπλήξεις προς τον Πρόεδρο Ομπάμα, όταν εκείνος σκεφτόταν να πράξει αναλόγως, ο Ντόναλντ Τραμπ εξαπέλυσε την στρατιωτική του επίθεση στη Συρία, χωρίς να έχει λάβει κάποια έγκριση από το Κογκρέσο.

Γνώριζε όμως το Κογκρέσο τι επρόκειτο να συμβεί; Σύμφωνα με έναν από τους Αξιωματούχους του Λευκού Οίκου, την Πέμπτη υπήρξε σχετική ενημέρωση από τους ιδίους αλλά και από μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, προς αρκετά μέλη του Κογκρέσου, τόσο Ρεπουμπλικανών όσο και Δημοκρατικών. Μεταξύ των οποίων και ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, Ρεπουμπλικανός Πολ Ράιαν.

Το μείζον ζήτημα είναι το κατά πόσο κάτι τέτοιο επιτρέπεται, δεδομένου ότι το Σύνταγμα της χώρας αναφέρει πως κάθε πόλεμος πρέπει να παίρνει την έγκριση από το Κογκρέσο. Συγκεκριμένα, ο ομοσπονδιακός νόμος, γνωστός ως Ψήφισμα των Πολεμικών Δυνάμεων του 1973 (War Powers Resolution of 1973) – από την περίοδο της συνθηκολόγησης με το Βιετνάμ – προβλέπει τον έλεγχο της εξουσίας του Προέδρου να δεσμεύσει τις ΗΠΑ σε μία ένοπλη σύγκρουση χωρίς τη συγκατάθεση του Κογκρέσου.

Όπως σε κάθε νόμο όμως, έτσι κι εδώ υπάρχει ένα παραθυράκι, που επέτρεψε στον Τραμπ να εξαπολύσει επίθεση χωρίς την απαιτούμενη έγκριση. Και αυτή είναι η πρόβλεψη επίθεσης σε περίπτωση “εθνικής έκτακτης ανάγκης”. Που στη συγκεκριμένη περίπτωση έλαβε τη μορφή αντιποίνων στη χρήση χημικών όπλων από το φερόμενο ως υπεύθυνο καθεστώς Άσαντ. Ένα παραθυράκι βέβαια που χρησιμοποίησαν επίσης προκάτοχοί του.

Αντιδράσεις ωστόσο υπήρξαν, με τον Δημοκρατικό Γερουσιαστή Bob Corker της Πολιτείας του Τενεσί, και Πρόεδρο της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων, να δηλώνει νωρίτερα των πυραυλικών επιθέσεων ότι θα ήταν φρόνιμο ο Τραμπ να διαβουλευτεί με το Κογκρέσο, χωρίς εκείνο να υποχρεούται να εγκρίνει τις αποφάσεις του Προέδρου.

Αλλά και από Ρεπουμπλικανούς, όπως ο Γερουσιαστής της Γιούτα, Mike Lee, που επέμεινε στην άποψη ότι, εάν οι ΗΠΑ αυξήσουν τη χρήση στρατιωτικής βίας στη Συρία, θα πρέπει να ακολουθήσουν το Σύνταγμα, αναζητώντας την κατάλληλη άδεια από το Κογκρέσο. Δηλώνοντας μάλιστα, ότι “Ο Πρόεδρος Τραμπ θα πρέπει να εναποθέσει την πρότασή του ενώπιον του αμερικανικού λαού, αφήνοντας τους εκλεγμένους αντιπροσώπους να συζητήσουν τα οφέλη και τους κινδύνους μιας επέμβασης στη Μέση Ανατολή, συγκρίνοντάς τα με τα εθνικά συμφέροντα ασφαλείας μας”.

Η συνέχεια στο μεγάλο κεφάλαιο που άνοιξαν οι ΗΠΑ με τη Συρία, με τον Τραμπ στην Προεδρία, μάλλον κρίνεται απρόβλεπτη. Ή μήπως προβλέψιμη; Όπως ακριβώς και η σχέση του με το Κογκρέσο. Μένει να δούμε αν θα χρησιμοποιήσει επιπλέον “παραθυράκια” ή θα “εφευρίσκει” νέα, τόσο στην σημαντικότερη έως τώρα “στιγμή” της θητείας του, όσο και γενικότερα. Δείγματα πάντως έχουν υπάρξει πολλά. Αυτό πάντως που αδιαμφισβήτητα του αναγνωρίζεται, είναι η ειλικρινής αποφασιστικότητά του, έστω και με εξ αντιδιαμέτρου επιχειρηματολογία ανά περιόδους, ειδικά σε σύγκριση με τον “άβουλο” σε αυτό το ζήτημα Μπαράκ Ομπάμα.

 

Πρώτη δημοσίευση: ysterografa.gr

07/04/2017