Της Αθηνάς Κοροβέση
Σε στιγμές «εθνικής απελπισίας», με καθημερινές -δυσάρεστες κατά βάση- εξελίξεις στα πάσης φύσης μέτωπα, η τονωτική ένεση αγαλλίασης της ψυχής, ενδεχομένως να είναι για τους περισσότερους η στροφή στην τηλεοπτική ψυχαγωγία. Ιδίως σε συνθήκες οικονομικής δυσχέρειας αποτελεί, ως γνωστόν, τον πιο ανέξοδο τρόπο διασκέδασης.
Το αντιστάθμισμα, ωστόσο, θα «επέβαλε» μία ιδιαίτερη ευαισθησία για το παραδοτέο του τηλεοπτικού προϊόντος, ιδιαιτέρως όταν η ανάγκη στροφής από πλευράς του τηλεοπτικού κοινού προς τους τηλεοπτικούς δέκτες είναι πασιφανής, κυρίως για τον ανωτέρω λόγο. Αν μην τι άλλο, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο κλάδος, με αποκορύφωμα το κλείσιμο καναλιών, θα όφειλαν να κινητροδοτήσουν περαιτέρω τους ιθύνοντες, προς τέρψη όχι μόνο του μέσου Έλληνα τηλεθεατή, αλλά πρωτίστως προς τη βελτιστοποίηση του παραγόμενου τηλεοπτικού προϊόντος ως ελάχιστη παρακαταθήκη για τη βιωσιμότητα και την εξελικτική πορεία του, εν μέσω ρηξικέλευθων αλλαγών στην κατανομή δυνάμεων στην ελληνική τηλεόραση.
Οι διαχωριστικές γραμμές κέρδους-ποιότητας αποδεικνύονται όλο και λεπτότερες, σε σημείο που το πρώτο στοιχείο να «κανιβαλίζει» το δεύτερο, με το αποτέλεσμα να φαίνεται όλο και πιο προσιτό για το τηλεοπτικό κοινό. Το πλέον οξύμωρο σημάδι, θα λέγαμε, μιας ανερχόμενης θεωρητικά κοινωνίας, που δεν επαναπαύεται στις δάφνες της και πασχίζει με κάθε μέσο που διαθέτει για την αλλαγή του πολιτικού status quo, μέσω ηχηρών, καθημερινών παρεμβάσεών της ανεξαρτήτου ηλικίας. Πράξεις, που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το τηλεοπτικό προϊόν που της «σερβίρεται» και που δεν φαίνεται να την προβληματίζει διόλου, μιας και όλοι αυτοί οι σχολιαστές της καθημερινής μας ζωής δεν παύουν να ασχολούνται με τα εν λόγω τηλεοπτικά «ψυχαγωγικά» προϊόντα, απεναντίας, τα αποδέχονται στο μέγιστο δυνατό βαθμό.
Ενδεικτικό έμπρακτο παράδειγμα αποτελεί το μέσο κοινωνικής δικτύωσης που σφυγμομετρά τις εν Ελλάδι τάσεις, αποτυπώνοντας το ποιόν του μικρόκοσμου της τηλεόρασης, και αυτό δεν είναι άλλο από το Twitter. Mία και μόνο ματιά στις δέκα δημοφιλέστερες τάσεις αναδεικνύει τα «προβλήματα» που απασχολούν την ελληνική κοινωνία, η οποία, κατά τα άλλα, προσπαθεί να ορθοποδήσει από την παρατεταμένη οικονομική κρίση, να αφουγκραστεί τα πραγματικά δεδομένα που καλείται να αντιμετωπίσει εν έτει 2018 και, γιατί όχι, να πραγματοποιεί ανεξάντλητη αντιπολίτευση στην πολιτική και πολιτειακή ηγεσία της χώρας, θέτοντας ταυτόχρονα παρωπίδες στην ποιότητα όσων δέχεται να παρακολουθεί, τα οποία συμβάλλουν σε ένα αέναο άλμα ελεύθερης πτώσης της ποιότητας.
Ένα ατέλειωτο «καρναβάλι» άνευ ορίων, όπως φαίνεται. Μόνο που σε αυτήν την περίπτωση, το μασκάρεμα εμποτίζει το dna μας, κάνοντάς το κτήμα του και μετακυλύοντάς το στις επόμενες γενιές. Χειραγωγώντας το νου και επιβεβαιώνοντας την παράταση της κρίσης. Όχι εκείνης της οικονομικής, αλλά κάτι πολύ χειρότερο. Της κρίσης ηθικών κωδίκων και αξιών, που δύσκολα μπορεί να ξαναδεί το ανατέλλον φως εφόσον υποπέσει.
Πρώτη δημοσίευση: ysterografa.gr
18/02/2017
